AUGUST 27
 
ရင္ထဲက သစ္ေျခာက္တစ္ပင္
ဘယ္သူျမင္ႏိုင္မလဲ ?

ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားတဲ့ နာက်င္မႈေတြ
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာေတြ
အစားထုိးမရတဲ့ ဆံုးရႈံးျခင္းေတြ
အလြမ္းေတြပဲ စီးဆင္းေနတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ျမစ္ေတြ
ဒါေတြဟာ.............
ၾကည့္သူမရွိတဲ့ ျပတိုက္တစ္ခုပဲ။

တက္ဖို႕ ႀကိဳးစားတိုင္း ေလွ်ာေလွ်ာက်ေနရလို႕
ေမ့ဖို႕ ႀကိဳးစားတိုင္း တမ္းတမ္းတမိ။
ေနာက္ဆုတ္ခြင့္ မရွိလို႔ ဆက္ေလွ်ာက္ေနရတာ
ေရွ႕ကိုတိုးေနတယ္လို႕ ထင္ၾကသလား ???

အၿမဲတမ္း....
ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေတြ ၿပံဳးျပၾက
အဆိပ္သင့္ လက္ေတြနဲ႕ ေပြ႕ဖက္ၾက
ေခါင္းညိတ္ယင္း လက္ခါျပ
ရင္ထဲက ရႈတ္ခ်ယင္း ႏႈတ္ဖ်ားးက ခ်ီးမြမ္း
အမွန္တရားကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည့္
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ လွည့္ပတ္
အသက္မပါတဲ့ လူအရုပ္ေတြ..........

မိတ္ေဆြ.....
အပင္ႀကီးလည္း အသီးေသးတာ
အျမင္နီးလည္း ခရီးေ၀းတာ
တခါတေလေတာ့ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္
ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အရိပ္ေပးဖို႕ေတာင္
မတတ္ႏိုင္တဲ့ အပင္ကိုေတာ့
ဘယ္သူက စိုက္ခ်င္မွာလဲ ???

မိုက္ေနတဲ့ညေတြ
မလင္း လက္စနဲ႕ ေမွာင္ပါေစေလ...
ျမစ္ေရကို ေျပာင္းျပန္စီးဖို႕မွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့
အတြင္းေၾကေနတဲ့ သစ္တစ္ပင္
ငါ့ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီ.........

ေၾကကြဲျခင္း ေျမၾသဇာ
ေ၀ဒနာ ေရေသာက္ျမစ္နဲ႕
အႏွစ္မပါတဲ့ သစ္ပင္ရဲ႕
အထီးက်န္တဲ့ ၀ိညာဥ္
စိမ္းလန္းခ်င္ဖို႕ အခြင့္မရွိ.......တရိရိေပါ့။

ရင္ထဲက သစ္ေျခာက္တစ္ပင္
ဘယ္သူျမင္ႏိုင္မလဲ ?????????????

လင္းလြန္းသွ်င္

ကဗ်ာေလးေတြပါ။