ေထာင္စုသစ္ရဲ႕ သကၠရာဇ္ တစ္ခုေပါ့...။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ မီးေရာင္နဲ႔ မလင္းဘူး
ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ ထြန္းပလိမ့္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ေန ဆိုတာမရွိဘူး
ေန႔ေရာညပါ လ ပဲသာလိမ့္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ခ်စ္သူတိုင္းေပါင္းဆံုႏိုင္ၾကၿမဲမို႕
အသည္းကြဲျခင္းဟာ
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ေ၀းကြာျခင္းဆိုတာ မႀကံဳရဘူး
စၾက၀ဠာတံတိုင္း ဟိုဘက္ထိ
အိပ္မက္တို႔ ထုတ္လႊင့္ႏိုင္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ သစၥာကို ရင္မွာျမႇဳပ္ႏွံၾကလို႔
အလြမ္းဆိုတာ ေငြနဲ႔ ဖန္တီးယူရလိမ့္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ဒုကၡကို လွလွပပ သၿဂိဳၤဟ္လိုက္ၾကၿပီး
ေသာကကို အေ၀းဆံုးတေနရာ ပို႔ထားႏိုင္မယ္။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ျပကၡဒိန္ မရွိဘူး...
နာရီ မရွိဘူး....။
ညဴးကလိယား မရွိဘူး...
တိုက္ေတနီယမ္ မရွိဘူး...။
ေနတိုး မရွိဘူး...
ကုလသမဂၢ မရွိဘူး...။
ႏိုက္ကလပ္ မရွိဘူး...
သုႆာန္ မရွိဘူး...။
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ အရာအားလံုးဟာ ေမတၱာနဲ႔ျပည့္စံုလို႔ လူတို႔ဟာ ထာ၀ရ အသက္ရွည္ၾကမယ္...။
ဒါေပမယ့္.....
ဒီအျဖစ္ေတြဟာ
အဲဒိႏွစ္တို႔မွာ ေပၚေပါက္လာတာဟာ
ကမၻာၿဂိဳဟ္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။..။
လင္းလြန္းသွ်င္